smlm dn harini hari yg sgt sedih aku rasa...smlm aku nangis depan anak2....xsangka anak2 aku yg kecik tu faham....aku lari masuk bilik.depa nangis kat luar "umi bukak lah..."
aku nmpk akhil tru tingkat dia lari kedepan amek bantal...bila aku buka pintu bilik meluru masuk sorang pelok kaki kiri,sorang kaki kanan...akhil ckp
akhil : mi nk masuk doi ( buaian )
sy : xpe lah akhil,cek pi main dgn bb kat depan...xpe,xpayah tdo...umi xmarah (sambil nangis)
akhil : mi nk masuk doi.... t umi nanes ha...huhuhu....
qaseh maseh pelok kaki sy bersama bantal dan puting...
akhil : mi jom....xyah nek doi la..bum atas katil ha....
sedih sgt sy rasa...terus sy set dlm kepala otak ni apapun jd anak2 jgn sesekali ditinggalkan.....xsanggup rasanya berjauhan dr anak2....kecuali ajal....
biarlah.....hati oh hati....sabarlah wahai hatiku...suatu hari nnt akan terubat juga...
